terça-feira, dezembro 12, 2006

y llegó el día...

llegó la mañana que empezó without colacao we could share... though we didin't share many colacaos...
e alí, non sei moi ben onde, nalgún lugar agochado dentro de min, había un sentimento valeiro, ou de valeiro?
as mans xa tiñan corpo e o corpo xa tiña cara, e a cara tiña pelo longo e dous ollazos preciosos, e o corpo estremacíase entre os meus bicos, because everything I ever wanted, was there, in my arms... e as mans, as mans eran especialmente suaves, de dedos non demasiado longos..........
you take care, ok?
e durmín un anaquiño máis, mais a cama valeira e fría deixou de ser ese lugar tan acolledor que fora durante os últimos dias.
y el día empezó por segunda vez y lo supe, había llegado el día en que te echaría de menos

1 Comments:

Anonymous Anônimo said...

mala centella me coma...querías escapar de min...cagho no ghlorio...pero son moi traballador...e non me custa atoparte...mefalteluna.
O que estraño eu son as noites etilicoprendidas, e o doce recendo do alcolitro quiemado tocando a beira da ría...cousas! E o que tí estrañas...chámaselle avaricia!
Unhalambidanosollos

22/1/07 21:44  

Postar um comentário

<< Home