in-inspiración

faltame inspiración. faltame cando me sento diante da pantalla do ordenata coa intención de soltar unha parrafada ao mundo, porque nos traxectos dun lado ao outro da cidade que nunca levan mnos de 30 minutos pásanseme milleiros de cousa pola cabeza que venhen e van a velocidade do metro ou do cercanías ou das minhas zancadas. brotan ao ritmo da musica que sae do... si tenho que confesalo do meu emepetrés... caín caín... pero é que a soldade dos transportes non só se cura cun libro... arggg (polo menos non e in aipod).





penso naquel encontro furtivo que de ter sabido que nunca máis os nosos caminhos voltarian a cruzarse... teria faldo... ou non... o que si é que a túa cara borraseme cada día un pouquinho máis e sei que chegará o momento en que nin querendo poderei recordala... entón ainda seras moito máis atractivo.


tamén penso nun futuro cercano (re)encontro cun pasado que nunca chegoua a suceder pero que sempre estivo aí. falta un mes.