packing my life

unha vez máis atópome facendo a maleta... para volver a casa, para volver a terrinha que espera pacientemente a que todos os que emigramos dunha forma ou de outra, voltemos a casa, porque na casa como en ningures....
facer maletas ponme triste, un nó nalgunha parte das entranhas aprétame e sei que chegou a hora, a hora de decir adeus... prefiro un deicalogo.... claro que despois nunca se sabe cando nos volveremos a ver, mais nos volveremos a ver en algún lugar del tiempo. asi que aqui sigo eu metendo ese vestido que me gusta tanto pero que non sei porque este ano nunca me puxen... e o vestido de verán que merquei en decembro por catro pesos... e que tampouco ainda me puxen... millóns de camisetas, que ainda que si me puxen non é que as lucira moito con isto de levar catro xerseis para non pasar frio... e demais... e o que non colle na maleta colle na caixa... e o que non colle nin na maleta nin na caixa.... ou vai para o lixo ou o levo no coazón....
e non choro, ainda, pero case sinto unha bágoa fantasma baixando de bagar pola meixela...