y llegó el día...

llegó la mañana que empezó without colacao we could share... though we didin't share many colacaos...
e alí, non sei moi ben onde, nalgún lugar agochado dentro de min, había un sentimento valeiro, ou de valeiro?
as mans xa tiñan corpo e o corpo xa tiña cara, e a cara tiña pelo longo e dous ollazos preciosos, e o corpo estremacíase entre os meus bicos, because everything I ever wanted, was there, in my arms... e as mans, as mans eran especialmente suaves, de dedos non demasiado longos..........
you take care, ok?
e durmín un anaquiño máis, mais a cama valeira e fría deixou de ser ese lugar tan acolledor que fora durante os últimos dias.
y el día empezó por segunda vez y lo supe, había llegado el día en que te echaría de menos

you are so lucky lucky

unha dor de garganta que non quere que sai da casa, é o mesmo, seica fora chove, pero non o sei... anyway, a noite escura aí do outro lado das fiestras non invita a sair...
soñarei outra vez cuns brazos sen rostro que me acarician e agariman.
so faltan uns dias. poden pasar moitas cousas. duarante. e despois. mellor deixarse levar.
imaxino esceas que non terán lugar. el parpadea e non se define. os dous son imposibles.